Van kinds af aan heb ik altijd geleerd hoe rechtschapen en volmaakt het Westen is. Hoe vrij en democratisch, hoe beschaafd en tolerant. Naarmate ik ouder word, ontdekte ik een heel andere kant aan de westerse samenleving. Dat deel van de waarheid wordt nauwelijks belicht en daar wordt niet over gesproken in Nederlandse geschiedenisboeken, in discussies of vraaggesprekken met politici.
Je ziet niet alleen onrecht, maar je voelt de pijn in je hart als eerste, tweede of derde generatie moslim. Je ogen nemen dingen waar, die niet passen in het beeld dat je krijgt voorgeschoteld op school of in de media. Jonge moslims krijgen gewetensbezwaren en last van een cognitieve dissonantie. Zij voelen zich minder thuis en identificeren zich steeds vaker persoonlijk met het leed van Palestijnen, Irakezen en Afghanen.
Jonge moslims voelen zich machteloos en worden tegelijkertijd door figuren als Wilders en Jami weggezet als achterlijke en gevaarlijke moslims. Zij willen dat het leed van moslims in de wereld als zodanig wordt erkend en zij willen niets liever dan iets doen aan de mensonterende situatie. Zij willen een einde maken aan de geschiedvervalsing en het in stand houden van het systematische onrecht door bijvoorbeeld de egocentrische politiek van de Verenigde Staten.
Zij observeren dat het beschaafde Westen met twee maten meet, een dubbele of een verwerpelijke moraal hanteert. Zij weten dat menig Nederlander zijn schouders ophaalt bij het zien van de beelden uit Irak. Zij zien dat de westerse wereld wél moord en brand schreeuwt als er doden vallen in Londen, New York of Madrid, maar geen seconde omkijkt naar de doden in de bezette Palestijnse gebieden door Israël.
Het gevoel dat het leven van een moslim niets waard is, zorgt voor verbittering. Zij zien dat het Westen niet is wat ze zegt te zijn! Zij ontdekken een schaduwkant aan de westerse maatschappij die anderen niet zien of willen zien. Een kant die ook Nederlandse politici angstvallig geheim houden net als hun collega’s, de Amerikaanse president Bush en zijn Britse oud-collega Blair.
Als er dan ook nog eens sociaaleconomische factoren in het spel zijn, gaat men nog extremer denken en staan ze ineens wél open voor radicale geluiden. Zij komen in opstand en willen geen deel meer uitmaken van de Nederlandse samenleving waar ze in een spagaat leven. Jonge moslims, die vaak op zoek zijn naar hun ware identiteit, gaan zich afzonderen en isoleren. Het worden zwakke prooien die in handen vallen van kwade geesten. Ze gaan steeds meer waarde hechten aan lezingen van radicale imams.
Uitspraken zoals gedaan door Geert Wilders en Ehsan Jami versnellen het proces van vervreemding van de samenleving en leiden uiteindelijk tot verregaande geestelijke stadia van radicalisering. (www.dag.nl / geplaatst op Muslim Youth project door Mohamed)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten